د خلکو خولې نه تړلي کيږي ♣

♣ د خلکو خولې نه تړلي کيږي ♣

............ يــــو ســــړی وو خــــــپله ښځه ورسره وه
......................... دی پــــياده ښځه پر خره باندې سپره وه
............ د مــــېړه او دمـــــېرمـــــني مــــرکــــــه وه
......................... څـــــه غيبت وو څه صفت کيسه توده وه
............ څـــــــه له يوڼو څه له خواښې په ګيله وه
......................... څه يې نورې کيسې کړې لاره اوږده وه
............ پــــر سړي بـــاندې مېرمن وه ډېره ګرانه
......................... يـــــوه ورځ يــــــې ستړی نه سو له بيانه
............ چېرتــــــه نــــاسته وه ټولۍ د بېکارانو
......................... مسافر تـــــــه يــــې سو پــــام د ظالمانو
............ ويـــــل ګــــــورئ دا بې شرمه بې غيرته
......................... دی پيـــاده ځي پر خره ناسته ده عورته
............ دا وطــن بـــــه لــــــــه بې ننګو خرابيږي
......................... نــــه لــــه خلکو نه له قوم څخه شرميږي
............ نـــــــه معلوم دئ ورتــــــه قدر د مېړونو
......................... نــــــه بــــــېريـــــــږي د عالم د پېغورونو
............ د مېـــــړه مقام کتــــــاب دی ذکــــر کړئ
......................... خدای پـــــخپله پــــــه قران کي پېژندلئ
............ کــموي دمـــــــړو قـــــدر بـــې ننګان دي
......................... دا بې قومـــــــه دا بې پلاره ناکسان دي
............ سړي واورېـــدې د ډلي سپکي سپوري
......................... لا تـــر غوږ يې سوې يو څو خبري نوري
............ ويــــل ښځي تــــه پــــياده سه زه سپرېږم
......................... ددې خلــــکو لـــــه پــــېغور څخه بېرېږم
............ چي لــــه کلي څخه ووتـــو دبـــــانـــــدي
......................... زه پيـــــــاده ځم ته سپره له ما دوړانـدي
............ چي پــــياده ښځه روانه سړی سپور سو
......................... پــــــه يوه ګړي کي جوړ ورته پېغور سو
............ ويل وګورئ ظالم چي پر خره سپور دئ
......................... په مزلو يې ښځه مړه کړه مخ يې تور دئ
............ جګه ونـــــــه سور يې مخ دئ اوږې پلني
......................... پـــــه مړانـــــه کـي کمزورئ تــــر مېرمني
............ مور او پـــلار دا خـــېټور دئ نـــــازولـئ
......................... پـــه خواري يـــې د لمر مخ نه دئ ليدلـئ
............ دا لـــه خدايــــــه نه شرميږي ظـالمان دي
......................... په بيابان کي ګيدړان د کور زمريان دي
............ چي پـــه کور کي وي لوی سـوي نازولي
......................... دوی سپـــاره ښځي پياده ور سـره ځغلي
............ هـــمېشه د بل پــــه لاس پـه نس ماړه دي
......................... نــه دجنګ دي نه د ننګ تـيار خواره دي
............ چـــي ســـــړي خبري واورېدې حيران سو
......................... سمــدستي له خره را کښته سو روان سو
............ خـــــر د مــــــــخه دوی تر شا وهل مزلونه
......................... ويــــل ګوندي اوس به کم سي پېغورونه
............ لا يــــــې شـــــــل قدمــــــه نه وه اخيستلي
......................... لا دکــــــلي مــنځ تــــه نـــه وه رسېــــــدلي
............ چــــي تـــر غوږ يې سول د خلکو اوازونه
......................... د هلــــکانـــــو د لـــــويـــــانو ريشخندونه
............ دا ســــړی او ښــــځه دواړه لېــــونيان دي
......................... خــــر دمــــــخه دوی پياده پسې روان دي
............ کـــــه پـــه پښو يې دئ دا اوږد مزل وهلئ
......................... نــــــو يـــــــې خـــــر د څــــه دپاره رانيولئ
............ پــــه خنـــــــدا يــــــــوه را ږغ کړله ځوانانو
......................... لــــــــــــه عـــــــالمـــــــه بـــــــې خبره هلکانو
............ دغـــــه خر يــــې هم ملـــــګرئ هم رهبر دئ
......................... پــــه دښتــو کي لار ښودونکئ د سفر دئ
............ دوی لـــه خـــره ســــره روان ورسره مله دي
......................... کـــه دا خــــر ور سره نه وي دوی ړانده دي
............ هم مـــــــېړه هم يې مېرمن پر دې سلا سول
......................... لــــــــه ناکام څخه سپاره د خره پر شا سول
............ بـــيا لـــه سره يې شروع خپلي کيسې کړې
......................... ور پــــه زړه يــــې تــيري تيري خاطرې کړې
............ ورپـــياد يـــــې کـــــړل د خلکو ريشخندونه
......................... پــــــــر هر موړ باندي ښکنځل او پېغورونه
............ چي نــــــاڅاپـــــــه يــــوې ډلــــــي د ځـوانانو
......................... لـــــــه عــــــــالمــــــــه بـــــــېخبره بـــــېکارانو
............ ويــل وګــــــورئ دا څــــونــــــــه ظـالمان دي
......................... پـــر يــــوه خــــره سـپاره دوه تــــنه لويان دي
............ نــــه زړه ســــوی لـــــري دا خلـک نه زوريږي
......................... نــــه لـــــه خدای نـــــه له عـذاب څخه بېريږي
............ نـــــــه يې شـــــرم لــــــه مخلوقــــه د دنيا سته
......................... نـــــه پـــــه زړه کي يـــــې څه وېره د عقبا سته
............ کــــه هر څو يې ځان لــــه موږ څخه پردی دئ
......................... کـــــه حيوان دئ ژبـــــه نــــــــه لري ګنګی دئ
............ خــــو د خـــــدای لــــــه قهره هم بېره په کار ده
......................... يــــــوه ورځ د ټــــولــــو خلکو ګـــور ته لار ده
............ پــر حيــــــوان باندي چا ايښئ دومره بار دئ
......................... خدای تــــه وګورئ يو څه انصاف په کار دئ
............ پــــه قيـــامت بـــــه راژوندی دغه حيوان سي
......................... سمدستي بـــــــه د خاونــــد پر لور روان سي
............ دی به ځغلي خر به جګ ور باندي سپور وي
......................... پــــه اوږو بــــه ســـــا شړي مخ به يې تور وي
............ لــــه مېـــــړه لـــــه ښځي ورکــــه سولــــــه لاره
......................... هم لـــــه خره هم لـــــــه سفره ســـــــوه بـــــېزاره
............ مېــــړه بـــــيا پــــه پښو روان ښځه سپره سوه
......................... بـــــيا لـــــه ســـــره هغه نــــــوې نـــــنداره سوه
............ دروازې د ښــــار بــــنديــــــږي پـــــــــه قلفونو
......................... څوک تــــــړلای نـــــــه سي خولـــې د عالمونو